ჯერალდ ნიუმანი - მე მიყვარს ამერიკა დილის ცხრა საათზე

ნიუ იორკი,

ცხრა საათი,

შუშის ნამსხვრევებში მუშები,

ეძებენ სხვებს,

მექსიკელი ქალი,

ისიც ეძებს,

თითქმის არ ესმის ინგლისური,

"პედრო, ვახშამი მოგიტანე, პედრო"

ყვირის,

მტვერში რთულია სუნთქვა,
განსაკუთრებით უცხო ქალაქში.

პოლიციის ოფიცერი,
შავი ფორმით და სათვალით,
დაეძებს,
ოღონდ მას,
ვინც საცოდავ მუშას ეძებდა,
იპოვნა,
გვამთან დამხობილი,
ნახევრად ქალი,
გაიღიმა,
ისე როგორც იანკებმა,
ან წითურმა ირლანდიელებმა იციან,
ნანგრევებით გათეთრებული ხელები ზურგს უკან,
თავი სისხლის გუბეში,
ეცნო მარიას მექსიკური სისხლი,
"შენ გაქვს დუმილის უფლება"
ტირილის?
რა თქმა უნდა,
ეს ამერიკაა.
(DEMOCRACY DARLIN')

მეხიკოს გარეუბანი,

და-ძმა დედას ელოდება,

ის კი,

ეს-ესაა დაუბრუნდა სახლს,

სამსახურს,

სადაც ყოველდღე,

ახალი პედრო და ძველის მოგონებაა.

გოგონა მალე გაიზრდება,

ბიჭიც,

ისინიც წავლენ ამერიკული ოცნების საძიებლად,

ოღონდ,

ტყუპების ნანგრევებში...