ჯერალდ ნიუმანი, ლოლა ლინი - ქაოსი ორში და პაჩი

საწოლი აღარ ჭრიალებდა...
კიდეზე ჩამომჯდარმა კაცმა არ იცოდა რა ექნა...
"მე ვარ მომავალი,მე ვარ წარსული და მე ვარ ბედნიერება,
წუთიდან წუთამდე, დღიდან დღემდე" - კითხულობდა ქაღალდზე გაკეთებულ წარწერას.

მაგვიანდება - წუხს ქალი.
ყელსაბამს ვერ პოულობს...
ის დაგვიანებას ვერ მოიშლის,ჰანსი ყელსაბამის დამალვას...
ეძებს, პოულობს იქ სადაც მისი ადგილია...
(ლამაზი ყელი აქვს).
“აი,სად ყოფილა”

ეს მანამდე იყო..

დღეს უკვე ჰანსი მიდის


ჩემოდნის ელვა მხოლოდ ნახევრადაა გახსნილი (და არა შეკრული), იქედან გადმოცვენილი ნივთები დერეფანში ყრია...
სცენარები,წერილები,ფეხსაცმელები...
ან რა აზრი აქვს ჩალაგებას?
ყველაფერი მაინც თავიდან დაიწყება.
(ჰანსს წესრიგი უყვარს,მაგრამ ორი ადამიანი ერთად, უკვე ქაოსია)

სარას ლამაზი თმა აქვს ( ზუსტად ისეთი, ჰანსს რომ მოსწონს)

"შენი მეგობარი ძალიან ლამაზია ჰანს",-ეუბნება თვითმფრინავში მჯდომი კოლეგა და ჩარჩოში ჩასმულ სურათს უბრუნებს.

-სარა? ხო, სარა ლამაზია...
გრძელი ფეხები აქვს და ისეთი დაბნეულია როგორც "გეტრზე" წასული თვალი.
საინტერესოდ იკოცნება, ხანდახან იკბინება, მაგრამ მაინც ტკბილია...
ხალი აქვს...
ბევრს ეწევა და ბევრ ყავას სვამს, ღამე საერთოდ არ სძინავს,ან ვინ დააძინებს...
ძნელია მისი გაგება, მაგრამ თუ გაუგე ყველაზე მაგარი ქერაა
მსოფლიოში..

სარა სავარძელში ზის კითხულობს, ხანდახან ტელევიზორს გახედავს, ზოგჯერ ჩაფიქრდება, ახსენდება ჰანსთან გატარებული დღეები, ღიმილი არ შორდება სახიდან.
ჩვენ მხიარულად ვცხოვრობთ...
კარის მეზობელი სულ გვითვალთვალებს...
მოხუცია და რა ქნას...

ჰანსი ქინძისთავს იღებს, კაბაზე უმაგრებს
-იცი ეს ქინძისთავი სულაც არ არის ბურგუნდიული ღვინის ფერი
-უბრალოდ ღვინისფერია?
-ხო,ეს ფერი გშვენის ...
(ისე იდებს ლოყაზე ხელს, როგორც ყოველთვის)
ხანდახან მიწაც ღვინისფერია და დახუჭული ქუთუთოებიდან დანახული დღეც.

ჰანსის მოწერილი შეტყობინება:
"ქუთუთოებიდან დანახული დღე?
საბნიდან დანახული  ნათურა როგორია?
იქნებ ზემოდან გრჩევნია ვაშლის გათლა?
სამსახურში ისე წახვედი საცვალი არ ჩაიცვი, ფაქსით გამოგიგზავნე და მოვიდა?
როცა არ მეძინება თვალებზე შენს ბიუსტების შემკავებელს ვიფარებ, მერე სიზმარშიც არ მასვენებ...
დიდი შრომა მიწევს, ბედნიერი შრომა"....

სარა ოთახში  დადის, მოუსვენრად და უმიზნოდ...
ხანდახან ნათურები გვბეზრდება, შუქი ყოველთვის არ არის სინათლე...
ვაშლის ნაფცქვენების წაღებაც უკვე ისწავლა პაჩიმ (ჰანსის ძაღლი)...
ის სულელია და მეტისმეტად ჭკვიანი თვალები აქვს...

ჰანსი, ის  სარასთან მიდის და ამბობს:
“როგორ მაგონებ იმ ზაფხულს სარა. შენი თმა, ის ჯერ კიდევ წითელი იყო. ძაღლი სულ დამავიწყდა, ვეღარ იძინებს საწყალი...
ჩვენი ყურებით ისეა გატაცებული და ატაცებული კატების დევნის თავიც არ აქვს"..





ჩამოვალ პარასკევს....
ჰანსი

შენი თვითმფრინავი უკვე ცაშია,მე აღარ ვაგვიანებ,ყელსაბამსაც არ ვიხსნი...
ხან ქოლგა არ მომწონს,ხან ჩემი კაბის ფერი, ხან ამინდი, მაგრამ შენ...
სანამ აეროპორტში წამოვალ ლარნაკი უნდა გავრეცხო...
მიყვარს ღამით ჩამოცვენილი ფოთლების აკრეფა...

ჩემს სულელ პაჩის ვერ ვაჩერებ.
შენი თვითმფრინავი უკვე მიწაზეა.

-მე და შენ სულ ერთად ვიქნებით
-ჰანს პაჩი?
-ხო, პაჩიც სარა, პაჩიც..









05.12.2009 21:23:14